Dzisiaj jest wtorek, 15 października 2024. Imieniny Jadwigi, Leonarda, Teresy

Tylko sześć kilometrów od granicy

2018-10-10 14:26:57 (ost. akt: 2018-10-10 14:32:39)
Tylko sześć kilometrów od granicy

Autor zdjęcia: BT

Pierwsze zapisy w kronice greckokatolickiej parafii w Bajorach Małych zaczynają się od 1958 roku, chociaż w rzeczywistości wspólnota ukraińska pojawiła się, siłą deportacyjnej akcji „Wisła”, w tej niewielkiej miejscowości na północy województwa Warmińsko-Mazurskiego, odległej raptem o 6 km z granicą z Obwodem Kaliningradzkim, już wiosną 1947 r.

Na początku układania sobie życia na nowo przesiedleńcy czekali, po kryjomu jeździli do Chrzanowa koło Ełku, gdzie działalność duszpasterską prowadził ks. Mirosław Ripecki, zaczynali odwiedzać rzymskokatolickie świątynie, aby nareszcie skupić się przy ks. Włodzimierzowi Boziukowi i założyć własną parafię. Było to pod koniec burzliwych lat 50 ubiegłego wieku. Początkowo parafianie modlili się przed niewielką kapliczką zbudowaną we wsi własnymi siłami. Na początku lat 70 wspólnota weszła w posiadanie podniszczonych „czworaków”, które w niedługim czasie, dzięki ofiarności parafian, zmieniły się w pięknie wyposażoną cerkiew.

W parafii, między innymi, pracowało również dwóch dzisiejszych biskupów Kościoła greckokatolickiego: biskup Piotr Kryk oraz biskup Włodzimierz Juszczak. W sobotę 6 października bajorska parafia Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny obchodziła jubileusz sześćdziesięciolecia istnienia. Na uroczystą mszę świętą, prócz miejscowych, przybyli goście z sąsiednich parafii, księża, przedstawiciele służb mundurowych oraz delegacje lokalnej administracji. Metropolitę Kościoła Greckokatolickiego w Polsce, Arcybiskupa Przemysko-Warszawskiego Eugeniusza Popowicza, w progach świątyni razem z radą parafialną powitał proboszcz ks. Dariusz Gliniewicz.

Zwracając się do zgromadzonych na święcie w cerkwi, Metropolita odwołał się między innymi do historii parafii, a jednocześnie do historii całej przesiedlonej na północ Polski wspólnoty. W pierwszej kolejności podziękował Opatrzności Boskiej, która nie pozwoliła na odejście grekokatolikom w niebyt. Wierni gorąco się modlili i wierzyli, że jeszcze nadejdą sprzyjające czasy. I tak się stało. Dzisiaj grekokatolicy w Polsce to wspólnoty, parafie, świątynie, duchowieństwo i uznawana przez państwo hierarchia. Nasze zadanie na dzisiaj, podkreślił Metropolita, to podążanie wyznaczoną przez przodków drogą oraz przekazywanie tradycyjnej duchowości swoim następcą.


«Всього 6 кілометрів від кордону»
Своє літочислення греко-католицька парафія в Байорах Малих починає від 1958 року, хоча у дійсності в цьому невеликому селі Вармінсько-Мазурського воєвідства, розташованому всього 6 км від кордону з Росією, українська спільнота, налякана депортаційною акцією «Вісла», появилася вже весною 1947.

На початку нового буття люди чекали, тишком відвідували Хшаново, потім стали бувати у римо-католицьких храмах, щоби нарешті згуртуватися при о. Володимирі Бозюку і заснувати власну парафію, на схилі буремних 1950-их років. Спочатку молилися у (а також перед) збудованій власними силами каплиці. У 1970 – 1980 рр. спільнота стала власником піднищеного житлового будинку. Він же, згодом став, завдяки жертвенності громади, прекрасно обладнаним храмом.

У парафії, поміж іншими, працювали майбутні Владики нашої Церкви: Владика Петро Крик та Владика Володимир Ющак. 6 жовтня поточного року греко-католицька байорська парафія Введення в Храм Пресвятої Діви Марії відсвяткувала свій 60-літній ювілей. Прибули на нього, крім місцевих, гості з сусідніх парафій, отці, представники світської влади. Митрополита нашої Церкви в Польщі, високопреосвященного Архиєпископа Перемисько-Варшавського, Євгена Поповича привітав разом з парафіяльною радою парох, о. Дарій Ґлінєвич.

Вітаючи словами проповіді усіх прибулих на торжество, Митрополит віднісся до історії парафії, а одночасно й до історії цілої нашої переселеної на північ Польщі спільноти. В першу чергу подякував Божому Провидінню, яке не дозволило на наше небуття. Ми молилися і вірили, що перед нами краще майбутнє. І так сталося, маємо громади, парафії, церкви, духовенство й визнані державою структури. Наше завдання на сьогодні, це далі йти вказаним нам предками шляхом та переказувати рідну духовність нащадкам.

Ten tekst napisał dziennikarz obywatelski. Więcej tekstów tego autora przeczytacie państwo na jego profilu: StronaBohdana