Pochodzę z rodziny polsko-ukraińskiej. Od lat dziecięcych biorę udział w ukraińskim życiu kulturalnym. Moi rodzice mi w tym pomagają. Poznawanie kultury przodków ubogaca mnie. W szkole chodzę na lekcje ukraińskiego. Chodzę do cerkwi a tam ikona ma wielkie znaczenie.
Któregoś dnia siostra Ołena Mańkut, która uczy mnie religii, zaproponowała mi wzięcie udziału w warsztatach pisania ikon. Zaciekawiło mnie, jak powstaje ikona. Choć nie mam zbyt dużych zdolności plastycznych, to zapisałam się na warsztaty. Warsztaty prowadzone były w Kruklankach. Razem ze mną udział w warsztatach wzięły jeszcze dwie koleżanki z gimnazjum w Pozezdrzu, do którego uczęszczam oraz dwie koleżanki z gimnazjum w Kruklankach.
Spotkania miałyśmy raz w miesiącu po około 5 godzin, co dało nam ogółem około 30 godzin pracy. Siostra Ołena etapowo wprowadziła nas w świat ikon. Najpierw poznałyśmy teorię: znaczenie ikony w życiu chrześcijanina, symbolikę ikony ( np. deska drewniana – Jezus umarł na drewnianym krzyżu, płótno naklejane na deskę – Jezus urodził się i został zawinięty w pieluszki, po śmierci przed złożeniem do grobu został owinięty w materiał). Potem wzięłyśmy się do pracy. Siostra uczyła nas pisania ikon bardzo tradycyjnym sposobem.
Najpierw na nasze deski nakleiłyśmy płótno, następnie zagruntowałyśmy kredą i klejem zwierzęcym. Po wyszlifowaniu deski poznałyśmy dokładnie proces rysowania twarzy oraz poszczególnych elementów: oczu, nosa, ust.
Po tym odbiłyśmy na deskę oblicze Jezusa. Kopiowałyśmy ikonę św. Oblicza Chrystusa z XII wieku. Później nauczyłyśmy się sporządzać spoiwo jajeczne z dodatkiem wina oraz wytwarzania farb z pigmentów suchych.
Następnym etapem był modelunek, czyli nakładanie kolejnych coraz jaśniejszych warstw metodą laserunku. Po precyzyjnym zakończeniu podpisałyśmy ikony, czyli odpowiednimi znakami napisałyśmy, co na ikonie się znajduje. Następnie nastąpiło zabezpieczenie ikony szelakiem, a po paru miesiącach ikona zostanie zabezpieczona na stałe.
Zainteresowało mnie, dlaczego siostra zaczęła pisać ikony. Zapytałam o to siostrę i odpowiedziała, że obecność ikony w liturgii wschodniej zachęca do tego, aby samemu napisać ikonę.
Siostra uczestniczyła ogółem w trzech szkołach pisania ikon – w Bartoszycach, Wadowicach i Warszawie.
Siostra uczestniczyła ogółem w trzech szkołach pisania ikon – w Bartoszycach, Wadowicach i Warszawie.
Mimo że pisanie ikon jest bardzo ciężką pracą, bardzo mi się to spodobało. Wymaga to dużej precyzji, skupienia i uczy troszkę pokory, ale było warto. Mam swoją własną ikonę, która jest dla mnie bezcenna i na dodatek wiedzę i pewne doświadczenie, którą mogę wykorzystać w przyszłości. Jestem bardzo wdzięczna siostrze za wiedzę, którą mi przekazała, jest to piękny podarunek wiedzy. Zachęcam każdego do spróbowania napisania własnej ikony.
Katarzyna Pyniaha
Katarzyna Pyniaha
Ps. Dlaczego ikony się pisze a nie maluje? By zrozumieć symbolikę, sens i przesłanie potrzebna jest wiara. Osoba wierząca patrząc na ikonę doznaje przeżyć prawie mistycznych . To właśnie dlatego ikony "pisze się" a nie "maluje". Podkreśla to bowiem sakralny i liturgiczny charakter ikony.
Komentarze (2) pokaż wszystkie komentarze w serwisie
Dodaj komentarz Odśwież
Zacznij od: najciekawszych najstarszych najnowszych
Dodawaj komentarze jako zarejestrowany użytkownik - zaloguj się lub wejdź przez
Rafał #2574959 | 91.238.*.* 7 wrz 2018 14:32
Ikony się maluje. Bo ikona to obraz. Całe to "pisanie" to kalka językowa z rosyjskiego. Po prostu w tym języku na pisanie i malowanie jest jedno słowo. Pytania "Dlaczego ikony się pisze a nie maluje?" w ogóle nie dałoby się zadać po rosyjsku. Brzmiałoby "Pacziemu ikony piszetsa a nie piszetsa"? Podobnie jest w j. greckim.
Ocena komentarza: warty uwagi (1) !
odpowiedz na ten komentarz
Ja #397892 | 77.254.*.* 3 paź 2011 07:26
Anastazjo,zacznij pisac ikony...
!
odpowiedz na ten komentarz
Anastazja #294546 | 82.139.*.* 8 cze 2011 19:17
A ja maluję ikony i słucham muzyki cerkiewnej ale chodzę do kościoła.
!
odpowiedz na ten komentarz