Bezdomny bohater dwóch narodów

W tym roku obchodzimy już 95. rocznicę Cudu na Wisłą. I tradycyjnie przy tej okazji chciałbym upomnieć się o generała Marka Bezruczkę (1883-1944).
Generał Bezruczko bił bolszewików na Ukrainie od 1918 roku. W czasie wojny 1920 roku dowodził ukraińską 6 dywizją Strzelców Siczowych i walczył razem z Polakami przeciwko bolszewikom. Kiedy w sierpniu 1920 roku Budionny skierował swoją armię konną na Zamość, Bezruczce powierzono obronę miasta złożoną z polskich i ukraińskich żołnierzy.

– Ukraińscy żołnierze bili się obok nas jakby to był jakiś konkurs popisu. Nie drgnęli ani razu – tak wspominał ukraińskich żołnierzy walczących w obronie Zamościa jeden z polskich oficerów.

Bolszewicy Budionnego przez Zamość szli na Warszawę, by połączyć się tam z armią Tuchaczewskiego. Nie doszli. Dzięki temu Piłsudskiemu łatwiej było sprawić, żeby Tuchaczewski wziął swoje cztery litery w troki.
Po wojnie Bezruczko mieszkał w Warszawie. Tam zmarł w lutym 1944 roku. Pochowano go na cmentarzu prawosławnym obok innych Ukraińców, sojuszników Polski w wojnie z rosyjskim bolszewizmem.

Do tej pory nie ma swojej ulicy, ani w Zamościu, ani w swoim rodzinnym
Tomaku na Ukrainie. Ciągle jest bezdomny...

Igor Hrywna

Podziel się informacją: 



Pochwal się tym, co robisz. Pochwal innych. Napisz, co Cię denerwuje. Po prostu stwórz swoją stronę na naszym serwisie. To bardzo proste. 

Swoją stronę założysz TUTAJ ".

 Szczegółowe informacje o tym czym jest profil i jak go stworzyć kliknij